CГєradh croi ar a phГіsadh is ar buachaillГ Гіg an tsaoil;
NГЎr bhfearr dГіbhta cailГn beag dГіighiГєil nГі ‘bean agus puntai lГ©i?
Oiche mhГіr shneachta nГі shiobtha nГЎr dheas a bheith comhrГЎ lГ©i
Seachas a’ cailГn dubh dubh bui sa chuid puntai agus i bheith ag gearГЎn go gГ©ar.
Nach mise a bhi aoibhinn sГЎsta, ag ragaireacht lГЎ gan lГ©an,
NГі gur chuireas mo mhГ©r ins an fhainne, agus corГЎin ar chlГЎr dГі ‘n chlГ©ir:
Fuair mГ© an bhean a bhГ i ndГЎn domh, ach mГЎ tГЎ, chan Г grГЎ mo chroГ,
Ach cailin dubh buГ a bhios ag srannfaГ, is ag tarraingt tsuisin lГ©i.
An oiche udai rinneadh mo chleamhans, dar a leabhra char mhian liom Г©,
Gealladh naoi mbГі fichead domh le cailin dubh bui gan scГ©imh,
Gealladh naoi mbГі fichead domh le cailin dubh bui gan chГ©ill,
Ach mo mhairg gur phГіs mГ© ariamh i is ainnir na gcraobh mo dhiaidh.
DГ© Mairt a rinneadh mo chleamhnas, mo chreach is m’amhgar gГ©ar,
Ghlac mise cГіmhairle mo mhuinntir — is pГЎirt mhГіr do mo aibhleas Г©;
PГіsadh mise go cinnte ar sahmahailt na mnГЎ gan scГ©imh,
Is trua nГЎr sineadh ‘mo chГіnair mГ© sul a thug mГ© mo gheall arrimh.
Nuair a thГ©im i dtГ faire no tГіrraimh ‘sГ© fhiafrionnn na hoganai diom,
«CaidГ© mar a mhothГonn tГє ‘n pГіsadh no ‘n mothГєionn tГє d’oige dГЎ claci»?
SГєim is aithrisim loebha go mothaim go mГіr faraoir,
Is an tГ© udai nach bhfuil pГіsta gur aige tГЎ spГіirt an staoil.
Is mise nach ndГ©an fadh dichГ©ille da bhfuigheadh mo chГ©ile bГЎs;
An Гіiche a dfagfainn ‘s a’ chrГ© i chodlГіinn fhГ©in mo shГЎith;
CheannГіinn culaith maith eadai, hata ‘gus lГ©ine bhГЎn,
Chuirfinn mo dhГєil sa phleisiГєr agus thГіgfaidh dhГom buaireamh ‘n tsaoil.